«نگاهم کن زائر!
زمان درازی نگاهم کن
تا برای تو جالب شوم»۱/
در شعر بالا، زاویۀ دید، سنگ قبر است. در این شعر، مرده از زائری که به دیدارش آمده، می‌خواهد زمانِ درازی با تأمل نگاهش کند تا برایش جالب شود. انتخاب نظرگاهِ یک سنگ قبر به جای انسان، دیدی تازه و ناآشنا به شعر می‌دهد، ناآشنایی روشی … ادامه خواندن اندیشه‌ام را نمی‌نویسم، نوشته‌ام را می‌اندیشم